Choć różnimy się w wielu aspektach podróżowania i często inaczej patrzymy na „zabytki”, w tym jesteśmy zgodni – nie lubimy skansenów. Kojarzą nam się z nudą, Cepelią, słomą z butów… Kuba nawet idzie krok dalej. Wspomina wycieczki w podstawówce, gdzie nauczycielka zatrzymuje autokar, dzieci radośnie wybiegają, by oglądać trzy chałupy i słuchać „a tak, bo tu Stary Rychu żył ze swą babą. Nic nie mieli ino siebie.”
Nie jesteśmy zachwyceni pomysłem, ale Kamil przekonuje nas, że to największy skansen w Polsce, jedno z piękniejszych muzeów na świeżym powietrzu w Europie i w ogóle warto zobaczyć. Jesteśmy otwarci na nowe doświadczenia, więc ryzykujemy. I co? – Park Etnograficzny Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku czyli w skrócie skansen robi na nas duże wrażenie. Zdecydowanie nie są to trzy chałupy… Całość zajmuje powierzchnię 38 ha, na których udało się pokazać kulturę polsko-ukraińskiego pogranicza, czyli zabudowę drewnianą różnych grup etnicznych, zamieszkujących ten region (Bojków, Łemków, Pogórzan i Dolinian).
W parku zgromadzono ponad 100 obiektów drewnianych z XVII, XVIII, XIX i XX wieku. Widzieliśmy drewniane domy, dworki, stodoły, obory, ale też obiekty sakralne – kościoły, kilka cerkwi i uroczych kapliczek oraz szkołę, zajazd, młyn wodny, wiatraki, kuźnie, karczmy.
Najbardziej zachwycił nas rynek, który wygląda, jakby jeszcze przed minutą tętniło tutaj życie i nagle miasto zostało opuszczone. Zachowało się wszystko. Przez moment mieliśmy nieodpartą chęć wprowadzenia się. Cóż więcej potrzeba do życia. – Kowal, piekarz, fryzjer, szewc, krawiec, kołodziej, garncarz, poczta. – Wszystko w jednym miejscu. Po prostu miasto idealne, w którym można załatwić wszystkie potrzeby (no może poza sklepem Apple ;) Budynki mieszkalne są w pełni urządzone i można je zwiedzać w środku. Weszliśmy do kilku, inne podglądaliśmy przez okno. W domu stolarza na podłodze były trociny, jakby właśnie zrobił sobie przerwę w pracy.
Nie dodano jeszcze komentarzy. Bądź pierwszy!