Do tej malutkiej fabryki cygar trafiamy zupełnie przypadkowo, bo nie jest ona otwarta dla zwiedzających. Jednak – przez otwarte okna – widzimy, że warto tam na chwilę wejść. Biegające po niej dzieci machają do nas. Panuje tam nieformalna atmosfera „zakładu pracy”, a wszystko dzieje się w swoim rytmie.Podobno umiejętności robienia cygar Kubańczycy przekazują sobie z pokolenia na pokolenie i jest to bardzo ważna wiedza w ich kulturze. Czy to dlatego kilkoro dzieci mogliśmy dojrzeć w tej fabryce? – Trudno powiedzieć, ale zdecydowanie bardziej prawdopodobne jest to, że rodzice, idąc do pracy, mogą zabrać ze sobą dziecko, które sieci obok, rysuje, trochę pobiega. A czy miłości do cygar mu lub jej z tego tytułu przybędzie – nie mam pojęcia.
Wiemy, że na Kubie jest kilka fabryk cygar, do których można wejść, kupując bilet, zwiedzić, zrobić zdjęcia i na koniec jeszcze kupić cygara. Wymyśliliśmy sobie jednak, że wcale nie musimy z takiej „rozrywki” korzystać, chyba, że wyjdzie inaczej. No i wychodzi, bo do takiego zupełnie intrygującego miejsca trafiamy właśnie w Trinidadzie.
Idziemy ulicą, przy której nagle widzimy fabrykę a raczej małą fabryczkę cygar. Podchodzimy bliżej. Przez okna widzimy pracujących ludzi. Pan, który siedzi przy wejściu, pyta, czy chcemy wejść do środka. Odpowiadam: „ale ile to będzie kosztować?”. On na to, że nic. Hmm. Wchodzimy z zaciekawieniem.
Jak widzicie na poniższych zdjęciach, jest to małe wnętrze, ale klimatyczne i autentyczne. Ludzie nie wkurzają się, że ktoś tam znów przychodzi, z aparatem, robi zdjęcia, przeszkadza w pracy. Pewnie nie jest to dla nich codzienny widok. Niektórzy pracownicy fabryki są bardzo skupieni na swojej pracy. Szczególnie ci, którzy mają takie precyzyjne zajęcia, jak zwijanie liści, czy ich dokładne przycinanie i formowanie cygar. Reszta cieszy się na nasz widok, kobiety poprawiają włosy, trochę nawet pozując do zdjęć, i wprowadzają tam takie pozytywne poruszenie.
1 komentarz